فلزیاب‌های VLF (Very Low Frequency) از پرکاربردترین و پیشرفته‌ترین سیستم‌های تشخیص فلز در جهان محسوب می‌شوند. این فناوری با استفاده از اصول القای الکترومغناطیسی و تحلیل تغییرات فرکانسی قادر به تشخیص طیف وسیعی از فلزات در عمق‌های مختلف است.

برد فلزیاب VLF به محدوده عمق نفوذ و شعاع عملکرد دستگاه اشاره دارد که تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله فرکانس کاری، طراحی سیم‌پیچ، قدرت پردازش سیگنال و شرایط محیطی قرار می‌گیرد. این نوع فلزیاب‌ها معمولاً در محدوده فرکانسی 3 تا 30 کیلوهرتز عمل می‌کنند.

• بهینه‌سازی فرکانس: فرکانس‌های پایین‌تر (3-7 کیلوهرتز) برای فلزات بزرگ و عمیق مناسب‌ترند، در حالی که فرکانس‌های بالاتر (15-30 کیلوهرتز) برای فلزات کوچک و سطحی عملکرد بهتری دارند.
• طراحی سیم‌پیچ: سیم‌پیچ‌های دوقلو (Double-D) برای مناطق معدنی و سیم‌پیچ‌های مونو (Mono) برای عمق بیشتر مناسب‌تر هستند.
• تأثیر شرایط خاک: خاک‌های معدنی و مرطوب می‌توانند برد عملیاتی را تا 30% کاهش دهند.
• کالیبراسیون زمین: تنظیم دقیق Ground Balance برای حذف اثرات مواد معدنی خاک ضروری است.
• پردازش سیگنال: سیستم‌های DSP پیشرفته قادر به تفکیک بهتر اهداف و کاهش خطاهای کاذب هستند.

برد فلزیاب VLF به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین فناوری‌های تشخیص فلز، ترکیبی منحصر به فرد از دقت، عمق نفوذ و توانایی تفکیک فلزات را ارائه می‌دهد. انتخاب مناسب‌ترین برد و مدل بستگی کامل به نیازهای کاربر و شرایط محیطی دارد:

• برای کاربردهای حرفه‌ای با نیاز به دقت بالا (مانند باستان‌شناسی)، مدل‌های برد کوتاه با فرکانس بالا توصیه می‌شود.
• برای جستجوی اهداف عمیق در مناطق وسیع، سیستم‌های برد بلند با فرکانس پایین مناسب‌تر هستند.
• در محیط‌های معدنی یا دارای تداخل الکترومغناطیسی، مدل‌های با فیلترهای پیشرفته و سیم‌پیچ‌های ویژه ضروری است.

توسعه‌های اخیر در پردازش دیجیتال سیگنال و طراحی سیم‌پیچ‌های هوشمند، عملکرد بردهای VLF را به طور چشمگیری بهبود بخشیده‌اند و آن‌ها را به انتخابی ایده‌آل برای طیف گسترده‌ای از کاربردهای تخصصی تبدیل کرده‌اند.